camille claudel (ur. 8 grudnia 1864 w fère-en-tardenois, zm. 19 października 1943 w montfavet koło awinionu) – francuska rzeźbiarka.
już od wieku młodzieńczego chciała zostać rzeźbiarką, co skłoniło ją do studiowania na akademii colarossiego. od roku 1884 była uczennicą pracowni augusta rodina, a po niedługim czasie została jego kochanką. choć pragnęła z nim zostać, on nie chciał opuścić swojej żony, rose beuret. nieszczęśliwie zakochana, w dodatku po poronieniu dziecka rodina, zapadła w głęboką depresję. niektórzy twierdzą, że innym powodem pogorszenia stanu psychicznego był fakt, że claudel i rodin mieli na siebie ogromny wplyw artystyczny; tworzyli prace w podobnym guście (mówiło się nawet, że to rodin wzoruje się na pracach claudel) i rzekomo claudel u boku swojego kochanka zatraciła własny styl i sposób wyrażania myśli, twierdząc, że kopiuje prace wielkiego rzeźbiarza.
od 1903 roku wystawiała swoje prace w salonie artystów francuskich. rzeźby claudel były niezmiernie dynamiczne, wykonane na ogół w kamieniu i brązie. cctave mirbeau pisał o niej "rewolta przeciw naturze! kobieta-geniusz!". prace takie, jak walc (1893) czy wiek dojrzały (1900) wydają się podobne do prac rodina, ale są bardziej liryczne. fala z 1897 roku to świadoma próba zerwania ze stylem rodina. sam przełom wieków to krótkich kilka lat jej sławy i powodzenia.
w trakcie pogorszenia zdrowia przez depresję claudel zniszczyła większość swoich rzeźb. brat paul ubezwłasnowolnił ją, w efekcie czego trafiła z inicjatywy matki do szpitala psychiatrycznego w neuilly-sur-marne, żeby wkrótce w obliczu przybliżającego się frontu wojennego zostać przeniesioną do zakładu zamkniętego w montfavet koło awinionu. spędziła tam ostatnie trzydzieści lat swojego życia. zniszczyły ją leki, a brat uznał ją za skończoną. matka i siostra nigdy jej nie odwiedziły. matka zawsze odmawiała na ponawiane zaproszenia lekarzy do wypisania jej córki ze szpitala na rzecz życia w domu. camille nie mogła liczyć także na pomoc brata, choć odwiedzał ją co kilka lat.
(źródło: wikipedia.org) już sama biografia rzeźbiarki może tłumaczyć jej twórczość. jej wyjątkowe, dynamiczne rzeźby, dziś jakby niedostrzegane w cieniu prac augusta rodina, być może są swego rodzaju naśladowaniem stylu wielkiego artysty, jednak widoczna w pracach camille jest ręka kobieca.
Camille Claudel, La Vague, 1902, onyx i brąz
Camille Claudel, L'Âge Mûr, 1894-1900
Camille Claudel, Walc, 1893
