sobota, 4 grudnia 2010

bauhaus


BAUHAUS - szkoła plastyczna w Niemczech
miała wpływ na styl XX wieku
awangardowa; przyjmowała uczniów z całej europy! ze świeżymi i nowymi pomysłami
 tylko tyle znalazłam w swoim zeszycie. nie dziwne, że czułam potrzebę poszerzenia wiedzy na ten temat.

geneza

na początku był berliński architekt peter behrens oraz henry van de velde, belgijski twórca secesyjny, ojciec terminu "art nouveau", założyciel szkoły rzemiosł artystycznych. jednak najważniejszym dla powstania bauhaus okazał się początkowo niezauważalny współpracownik behrensa, walter gropius, który dość szybko dał się poznać jako nowoczesny twórca. zaczął propagować ideę standaryzacji ze względu na możliwości technologiczne przemysłu budowlanego. chciał, aby nastąpiło połączenie rozwijającej się już od końca XIX weku techniki wraz ze sztuką. w jego umyśle narodził się także pomysł taśmowego tworzenia wzornictwa przemysłowego. jedną z prac gropiusa, które przyniosły mu sławę była fabryka z wystawy deutsche werkbudnu z 1914 roku w kolonii. I wojna światowa przyczyniła się do przystopowania zapędów artysty, jednak już w rok po jej zakończeniu, 16 marca 1919 walter utworzył w weimarze szkołę budownictwa - bauhaus, której nazwa miała nawiązywać do średniowiecznej bauhütte, strzechy budowlanej, łączącej w sobie wszystkie dziedziny rzemiosła budowlanego, a zatem oznaczała wykształcenie wszystkich artystów za pomocą jednakowego kursu wprowadzającego o formach, materiałach, kolorach. celem uczelni było nauczanie rysunku i komponowania przestrzennego, a po półrocznym kursie wstępnym uczniowie uczyli się także na warsztatach odnoszących się do różnych technik i rodzajów sztuki: metalu, malarstwa ściennego, drewna i rzeźby. 

niestety po 6 latach istnienia szkoły, konserwatywne przekonania władz weimaru wymusiły przeniesienie siedziby bauhausu do dessau w 1925 roku, gdzie gropius wzniósł zespół nowoczesnych budynków uczelni oraz osiedle dla mistrzów. gropius kierował szkołą jeszcze przez dwa lata, potem władzę przejął hannes meyer, by pełnić ją do 1930 roku. o ile w weimarze nauka koncentrowała się na rzemieślniczej pracy warsztatowej, w dessau przykładano większą wagę do nauczania teorii. warto też podkreślić, że za sprawą meyera, który pozwolił studentom na działalność polityczną wzrosło kojarzenie szkoły z komunizmem. następny dyrektor, ludwig mies van der roche pełnił kierownictwo szkołą przez dwa lata i w ciągu tych dwóch lat starał się, by szkoła stała się klasyczną autorską szkołą architektury.
dotąd finansowana przez nazistowskie władze szkoła, po odcięciu pomocy materialnej, musiała znów zmienić miejsce - w roku 1932 przeniesiono placówkę do berlina, gdzie funkcjonowała jako prywatna szkoła miesa van der roche. jednak działalność instytucji została ukrócona w roku 1934, kiedy została oficjalnie zamknięta przez hitlerowców. mimo prób jednego z mistrzów uczelni, lászló moholy-nagyczel do odrodzenia szkoły za oceanem pod nazwą "new bauhaus" oraz udanej reaktywacji szkoły w berlinie zachodnim po zakończeniu II wojny światowej, bauhaus nigdy nie odzyskał dawnej świetności.

idee i cele bauhausu
warto zaznaczyć, że na koncepcję szkoły wpływały poglądy polityczne przedstawicieli szkoły, które wiązały się przede wszystkim z socjalizmem.
- gropius uważał, że wszyscy rzemieślnicy są artystami, jak też wszyscy artyści powinni być dobrymi rzemieślnikami
- celem uczelni było wszechstronne wykształcenie uczniów
- przyjmowano uczniów z całej europy, wedle zasady równości i wspólnotowych idei (dobro i rozwój osobisty człowieka)
- podkreślenie społecznej roli artysty architekta, który "projektuje życie społeczne" swoimi budowlami, a także reguluje relacje między człowiekiem a krajobrazem, przestrzenią (przy projektach budowli należy zwracać uwagę na czynniki biologiczne i ekologiczne otoczenia)
- konceptualizm - ważny jest pomysł; na tworzenie sztuki nie ma recepty
- krzewienie idei pracy grupowej

- opiewanie funkcjonalizmu sztuki (opartej także na psychologii; potrzeby emocjonalne bowiem są bardzo ważne) oraz próba wychowywania człowieka przez sztukę (tworzenie architektury takiej, na jaką zasługuje społeczeństwo)
- tworzenie nowoczesnej architektury spójnej z innymi dziedzinami sztuki (architektura modernistyczna); wprowadzanie do formy architektonicznej warunków regionalnych, klimatów, krajobrazów i zwyczajów mieszkańców.
- dążenie do jedności estetycznej i technicznej dzieł
- używanie form powtarzalnych, czyli elementów standardowych - prefabrykanów
- umocnienie abstrakcjonalizmu
- bauhaus zatrudniał tylko dziesięciu wykładowców zwanych mistrzami
 mistrzowie bauhausu (najważniejsi):

archiwum bauhausu posiadające duży zbiór prac jego uczniów i mistrzów znajduje się w zrealizowanym pośmiertnie (1976) budynku gropiusa w berlinie. 


o