przyjmuje się, że sztuka romańska panuje w architekturze europejskiej od X aż do XIII stulecia, w każdym państwie widełki czasowe są różne. francja, która stała się matką romanizmu, była też miejscem, w którym zrodziła się sztuka gotycka i to w czasie, w którym romanizm w innych regionach europy dopiero dojrzewa. choć można byłoby doszukać się elementów zapowiadających gotyk (np. łuków ostrych, sklepienia krzyżowego wzmocnionego żebrami) w wielu budowlach, tradycyjnie za pierwszą budowlę gotycką uznaje się chór opactwa benedyktyńskiego saint-denis, tam bowiem owe elementy zostały po raz pierwszy zastosowane w jednym miejscu. opat sugeriusz, który jest uważany za autora przebudowy opactwa, zastosował tzw. wieżę sił, czyli filar wbudowany w zewnętrzną ścianę nawy, który połączony łękami z filarami podtrzymującymi sklepienie przejmował część ciężaru (prototyp systemu podporowego).
chór saint-denis posiada promienisty wieniec kaplic, który stanie się charakterystyczny dla budowli wczesnogotyckich. bardzo ważną cechą wniesioną do architektury będzie także ujednolicenie przestrzeni, czyli porzucenie romańskiej addycyjności - dzięki zmniejszeniu ciężaru filary mogą ustąpić smukłym kolumnom, a cały kościół zyskuje na dużej ilości wolnego miejsca wypełnionego światłem.
dzięki przeniesieniu części ciężaru możliwe jest wysmuklenie rozmiarów kościoła i budowa cieńszych ścian przeprutych ogromnymi oknami. saint-denis stanie się także prekursorem późniejszego okresu w architekturze gotyckiej - stylu promienistego, który był wynikiem drugiej przebudowy opactwa. dwukrotnie zatem jeden kościół wyprzedzi całą europę, bo gdy inne kraje dopiero zaczną wprowadzać do swej architektury elementy gotyckie, francja będzie już o krok dalej.
Saint-Denis, chór (wnętrze i plan), 1137
gotyk zawładnie architekturą francuską, czego dowodem będzie masowe stawianie wysokich, strzelistych katedr ku chwale pana - najznakomitsze to przykłady z paryża i chartres. na przykładzie notre-dame w paryżu można zaobserwować funkcjonowanie systemu przypór - ten wydawałoby się beztranseptowy delikatny kościół o kruchości domku z kart zawaliłby się gdyby nie rozbudowany układ łuków przyporowych. przykład z chartres reprezentuje bystrość średniowiecznych architektów; rozbudowany łuk przyporowy dzięki różnym elementom architektonicznym podpiera ścianę budowli w trzech miejscach - u nasady sklepienia, przy więźbie dachowej, a także na wysokości służek, dzięki czemu ciężar rozkłada się na kilka punktów i daje to możliwość budowania cienkich ścian dźwigającej witraże - kolejną nowinkę architektoniczną gotyku.
Paryż, katedra Notre-Dame, XII w., system przyporowy
Chartres, katedra Notre-Dame, 1194-1220, system przyporowy
Reims, katedra Notre-Dame, 1211-1241, przypory z pinaklami
trzecia z wielkich katedr gotyku to katedra królewska w reims, która wprowadza kolejne nowe elementy architektoniczne. przede wszystkim jej transept zbudowany jest bliżej chóru, który otoczony jest wieńcem głębokich kaplic. jednak najważniejsze są tutaj detale; na przyporach wbudowano pinakle, w fasadzie zachodniej występują wimpergi, zaś w zakończonych ostrym łukiem dużych oknach obecne są dekoracje maswerkowe, w których laskowanie kontynuowane jest aż do drugiej kondygnacji ze ślepymi biforiami. wszystkie te elementy staną się nieodłącznymi dla architektury gotyckiej. we wnętrzu dostrzec można także nowy rodzaj filaru - filar kantonowany (= składający się z jednej dużej kolumny i czterech małych wokół niej z jednym wspólnym kapitelem).
Reims, katedra Notre-Dame, 1211-1241, fasada, filary kantonowane
niemiecki gotyk przejmie francuski wertykalizm, ale będzie nieco potężniejszy w konstrukcji. katedra w kolonii czy strasburgu to przykładu dojrzałego gotyku niemieckiego. w obu możemy znaleźć cechy francuskie - promienisty układ kaplic, sklepienie krzyżowo-żebrowe, plan ka rzucie krzyża łacińskiego. znów jednak warto zwrócić uwagę na szczegóły. w katedrze kolońskiej pojawiają się bowiem nowe profile sklepień; gdy typowym przekrojem jest koło, w kolonii przekrój ma kształt gruszki. drugą nowością jest zastosowany w strasburgu maswerk harfowy - jest to swego rodzaju parawan ażurowy ustawiony nad portalem, rozciągnięty między przyporami, który zasłania lity mur fasady.
profile gruszkowe
Strasburg, katedra, 1280, maswerk harfowy
cechy architektury gotyckiej:
- strzelistość i smukłość
- system łuków przyporowych
- promienisty wieniec kaplic wokół chóru
- nowe elementy architektoniczne: filar kantonowany; wimpergi, maswerki, pinakle, rybie pęcherze
- duże okna wypełnione witrażami, rozety
- bazy talerzowe i kapitele pączkowe
- łupinowa konstrukcja muru
- profile negatywowe
- fazowanie narożników filarów
rybi pęcherz
Sens, katedra, 1140-1165, bazy talerzowe
Laon, katedra, XII w., kapitele pączkowe
łupinowa konstrukcja muru
polega na nakładaniu na siebie kilku powłok muru dla umocnienia konstrukcji, ale zachowania pozoru, że mur jest cienki
profile negatywowe
charakteryzują się zastosowaniem form wklęsłych
charakteryzują się zastosowaniem form wklęsłych
Salem, kościół cystersów, do 1335, profile negatywowe
sfazowanie narożników
ucięcie narożnika w filarach
ucięcie narożnika w filarach